Sara

In de Afghaanse cultuur ben je altijd, wat je ook doet, deel van je familie Je bent een 'jullie' en een 'wij', geen individu, en je eer is ontzettend belangrijk. Andere homo's en lesbiennes die ik kende, konden gewoon terecht bij hun familie. Ik was eenzaam en depressief. Mijn eerste gesprek met de medewerker van Veilige Haven was een bevrijding, ik heb tranen met tuiten gehuild. Het was zo fijn om eens niets uit te hoeven leggen.'
Ik ben na een tijdje vrijwilliger geworden bij het Wereldcafé. Jongeren kunnen hier elkaar twee keer per maand ontmoeten. Ik ben gastvrouw en stel nieuwe bezoekers op hun gemak
Ik woon nu op mezelf en heb vertrouwen in de toekomst. 'Ik ben zelfstandig en heb mijn zaakjes op orde. Dat klinkt misschien simpel, maar in Afghaanse gezinnen is het echt heel raar, zeker als meisje, om uit huis te gaan voor je huwelijk. Mijn ouders verwachten nog steeds dat ik zal trouwen, ik heb zelfs een paar maanden geleden een aanzoek gehad. Dat zijn extra hobbels die mensen als ik over moeten. Ooit wil ik wel bij mijn ouders uit de kast komen. Maar daar is de tijd nu nog niet rijp voor. Eerst wil ik mijn eigen leven inrichten, en mijn eigen dingen doen. Door wat ik bij Veilige Haven heb geleerd, voel ik me al steeds meer mijn eigen persoon.

Sara

In Afghan culture, no matter what you do, you will always be part of your family. You are not an individual but are included in “we” and “you people”, and your honour is extremely important. Other gays and lesbians I knew could just talk with their families. I was lonely and depressed. My first visit with the staff member at Veilige Haven was liberating. I cried my eyes out. It was so nice not to have to explain anything.

After a while I became a volunteer at the Wereldcafé, where young people can come twice a month to meet each other. I work there as a hostess and I make sure that new visitors feel comfortable.

Now I live on my own and I’m confident about the future. I’m independent and I’m managing everything well. That may sound simple, but in Afghan families it’s very rare, especially as a girl, to leave home before marriage. My parents still expect me to get married; someone even proposed to me a couple of months ago. Those are the extra obstacles that people like me have to get around. Someday I do want to come out to my parents. But now is not the right time for that. First, I want to live my own life the way I want to, and do my own things. Thanks to what I’ve learned at Veilige Haven, I feel more and more like I am my own person.